... czyli chwila, za którą absolutnie nie przepadam, wręcz jestem załamana gdy nadchodzi. Jednak nieskromnie napiszę, że była z siebie niezwykle dumna pod koniec tego sezonu. Nigdy nie przypuszczałam, że zdołamy tak wiele zrobić nie będą codziennie na naszej ziemi...
W październiku pojechaliśmy na działkę ostatni raz. Było cudnie! Słońce, przeplatane co prawda z deszczem ale dzięki temu pojawiło się parę fajnych rzeczy takich jak niesamowicie tajemnicza mgła czy grzybki w lesie. Te ostatnie lubimy zbierać wszyscy i czekaliśmy momentu kiedy uda nam się zaliczyć wypad do lasu :)
Ale o tym za chwilę.... Najpierw troszkę pracy ;) Zrobiłam nieco porządku na "bylinówce", wycięłam nieładne liście i czarne główki kwiatów. Pozbierałam nasiona, reszta na kompost :)
Widać, że to jesień.... ale taka piękna, nasza, ciepła i złota....
Myślałam, że nie doczekam się słoneczników a tu jednak. Mimo, że nie zdążyły dojrzeć to cieszyły moje oko bardzo :) Miałam prywatne słońce w ogrodzie.
I reszta kwitnień... Teraz chyba wiecie czemu polecałam róże Bonicę, jest październik a ona nieustannie kwitnie... jest nie do zdarcia.
Trawy pyszniły się swoim pięknem....
...jest w nich coś magicznego, lekkiego... Są po prostu cudowne!
Będąc ostatni raz na bazarku w mieście kupiłam na targu doniczki gliniane, po złotówce za sztukę. Uwielbiam takie gadżety tym bardziej, że widać na nich ząb czasu.
No i w końcu grzybki! Kiedy zobaczyłam pierwsze podgrzybki tego roku to oniemiałam! Nie mogłam uwierzyć, że w październiku aż tyle grzybów będzie...
Drugiego dnia trafiły nam się takie okazy :)
I Kuba, który uwielbiam zbierać grzyby :) i nie tylko zbierać.
A nieco starsi przy okazji obierania zbiorów kosztowali "słonecznych" trunków produkcji Pawła :)
...odnośnie trunków czyli nalewek... Paweł postanowił przed wyjazdem pozbierać tarninę na nalewkę. Mgła zrobiła się bardzo gęsta a nad postacią Pawła zbierającego tarninę z krzewów słychać było niesamowite ćwierkanie. Ptaki dzielnie pilnowały "ich" tarniny :) Co Paweł zrobił krok, ptaki przesuwały się wraz z nim :)
....wszędzie mgła...
...ale dzięki temu powstały takie cuda...
I tak pożegnaliśmy się z Kubusiowem w roku 2012. Nie przypuszczałam że tyle przyjdzie mi czekać na kolejną wizytę na moim ukochanym skrawku planety...
